در عصر رنسانس با کوتاهشدن دست انسان از دین، عملاً تجربه و آزمون بشری که مبتنی بر مکاتب مادی است مسئولیت تعریف اتوپیا و مکانیزم تحقق را برای بشر به عهده گرفت. با شکلگیری تدریجی بینش مدرن درباره شئون مختلف زندگی، آرمان اخروی از صحنه تفکر بشر مدرن حذف شد و همین جهان و زندگی پُر هیاهوی آن به عنوان صحنه آرامش و زمینه تحقق زندگی آرمانی بشر طرح گردید.
